آینده جهان در سال 2022: چالش ها، فرصت ها و رقابت ها
یک سال دیگر از زندگی خطرناک
آب و هوا، بیماری همه‌گیر و تنش بین ایالات، نشان می‌دهد که سال آینده احتمالاً مثل 12 ماه گذشته، پر از آشوب و ناآرامی خواهد بود.
در آستانه سال جدید، جهان با چندین چالش مواجه است: شیوع ویروس کووید-۱۹، بحران آب و هوا، نبرد بین دموکراسی و استبداد، بحران‌های انسانی، مهاجرت‌های گسترده، و تروریسم بین‌المللی. این تنش‌ها ممکن است منجر به درگیری‌های جدید بین کشورها شود که باعث فروپاشی نظم بین‌المللی و گسترش سلاح‌های مخرب خواهد شد. برای بیشتر مردم جهان، سال ۲۰۲۲ به یک سال پرخطر تبدیل خواهد شد.
خاورمیانه
رویدادهای خاورمیانه در سال ۲۰۲۲ می‌تواند به مثبت و منفی تغییر کند. برگزاری جام جهانی فوتبال در قطر در ماه نوامبر، امکانات تجاری و گردشگری منطقه را بهبود می‌بخشد و ممکن است باعث توسعه و پیشرفت در منطقه خلیج فارس شود.
اما انتخاب قطر به عنوان میزبان جام جهانی با انتقاداتی مواجه شد و مسائل حقوق بشری در آن به شدت تحت نظر است. در عین حال، نگرانی‌هایی درباره رعایت آزادی بیان و حقوق زنان و LGBTQ+ در قطر وجود دارد. اما برخی تحلیل‌گران معتقدند که مسائل حقوقی توجه اصلی مردم به این رویداد را جلب نمی‌کند و قطر می‌تواند جام جهانی ۲۰۲۲ را به یکی از موفق‌ترین رویدادهای ورزشی تبدیل کند.
در مورد سایر مسائل منطقه‌ای، تنش‌ها بین اسرائیل و ایران ادامه دارد و احتمالاً اقدامات نظامی یا اقتصادی جدیدی اتخاذ خواهد شد. همچنین، بیستمین کنگره ملی چین نیز از جمله رویدادهای مهمی است که در پایان سال برگزار می‌شود و می‌تواند تأثیرات گسترده‌ای در سیاست داخلی و خارجی چین داشته باشد.
آسیا و اقیانوسیه
در آغاز و پایان سال، و احتمالاً در دوره میانی، توجه جهان به چین خواهد بود. بازی‌های المپیک زمستانی در ماه فوریه در پکن برگزار می‌شود. اما سوال مهم برای طرفداران ورزش این است که کدام کشور در صدر جدول مدال‌ها قرار می‌گیرد؟ این اتفاق ممکن است تحت تأثیر تحریم‌های دیپلماتیک ایالات متحده، بریتانیا و دیگر کشورها در اعتراض به نقض حقوق بشر در چین قرار بگیرد. آنها می‌ترسند که بازی‌ها به یک فرصت تبلیغاتی برای حزب کمونیست چین تبدیل شود.
همچنین، بیستمین کنگره ملی حزب کمونیست چین که در پایان امسال برگزار خواهد شد، برای مردم دنیا خبرساز خواهد بود. امیدواری است که شی جین پینگ، رئیس‌جمهور چین، موفق شود در دوره پنج‌ساله جدید خود، موقعیت قدرتمندترین رهبر چین را تثبیت کند. او نیز به دنبال کسب صندوق‌های کلیدی در کمیته دائمی دفتر سیاسی و دفتر سیاسی می‌باشد. اما باید توجه داشت که همه چیز همیشه به دستور شی نیست.
تحلیل‌های غربی درباره موقعیت شی جین‌پینگ به شدت متفاوت است. این تفاوت‌ها به دلیل چندین عامل اقتصادی، اجتماعی و سیاسی است. وضعیت اقتصادی کندی، بحران بدهی، روند پیر شدن جمعیت، چالش‌های محیطی و آب و هوایی، و تلاش‌های آمریکا برای تقویت «محور» چین با امضای قراردادها با کشورهای همسایه، همه به فشار بر شی جین‌پینگ افزوده‌اند. با این حال، با پیشروی اوضاع، احتمالاً سال ۲۰۲۲ شاهد تلاش‌های مداوم و صعودی چین برای گسترش نفوذ اقتصادی و ژئوپلیتیک جهانی خواهد بود. حمله نظامی به تایوان، که شی جین‌پینگ قول داده است با هر وسیله‌ای آن را دوباره فتح کند، می‌تواند همه چیز را تغییر دهد.
هند، بزرگ‌ترین رقیب منطقه‌ای چین، ممکن است در صحنه جهانی کمی پایین‌تر از وزن خود باقی بماند. هرچند که تعداد جمعیت آن به زودی می‌تواند به اندازه جمعیت چین برسد، اما در عین حال، نرخ زاد و ولد هند و میانگین تعداد خانواده‌ها در حال کاهش است. همچنین، اختلافات مرزی هیمالیا بین این دو همسایه بزرگ که به خشونت در سال‌های ۲۰۲۰-۲۰۲۱ منجر شد، نشان از وخامت وسعه روابط دوجانبه آنها دارد.
محبوبیت نارندرا مودی، نخست‌وزیر هند، به دلیل بیماری‌همه‌گیر و رکود اقتصادی اخیراً کاهش یافته است. او مجبور به انجام تغییراتی در “اصلاحات” کشاورزی شده و اتهاماتی درباره استفاده از قوانین تروریسم برای سکوتاندن منتقدان بر عهده دارد. حزب BJP او تلاش خواهد کرد تا در انتخابات ایالتی سال ۲۰۲۲ جایگاه خود را دوباره به دست آورد.
در سایر مناطق آسیا، سرکوب خشونت آمیز در میانمار و وضعیت ناامیدکننده مردم افغانستان پس از تصرف طالبان، احتمالاً غربی‌ها را به اقدامات بیشتر تحریک خواهد کرد. افغانستان در حالت فاجعه قرار دارد و به گفته دیوید بیزلی از برنامه جهانی غذا، میلیون‌ها نفر به سمت گرسنگی حرکت می‌کنند که ممکن است در شش ماه آینده به فاجعه‌ای بزرگ تبدیل شود.
همچنین، برنامه‌های هسته‌ای کره شمالی می‌تواند موجب رقابتی شدن در صحنه بین‌المللی شود زیرا رژیم کیم جونگ اون سیگنال‌های متفاوتی درباره جنگ و صلح ارسال می‌کند. همچنین، فیلیپین در حال انتخاب رئیس‌جمهور جدید است. رودریگو دوترته به دلیل محدودیت‌ها مدت زمانی به دوره خود پایان می‌دهد. اما متأسفانه این موضوع در مورد اسکات موریسون، که به دنبال بازگشت به عنوان نخست‌وزیر استرالیا است، درست نمی‌شود.
